Na początku XV w. właścicielem posesji był znany w dziejach Gdańska burmistrz Arnold Hecht. Po roku 1411 posiadłość przeszła w inne ręce. W 1601 r. uzyskał ją patrycjusz gdański, późniejszy burgrabia królewski, a od 1612 r. do 1625 r. burmistrz miasta – Jan Speymann. To właśnie na jego zlecenie wzniesiono tutaj w latach 1609-1617, według projektu Abrahama van den Blocke’a, wspaniałą renesansową kamienicę.
Fasadę jej bogato ozdobiono płaskorzeźbami przedstawiającymi głowy władców i wodzów, sceny batalistyczne i herby fundatorów. Nad wejściem umieszczono posąg Miłosierdzia i napisy w języku łacińskim: „Cnotę kochaj, to cię uszczęśliwi, zechcesz prześladować, to obali”, „Czyń słusznie, nikogo się nie lękaj”. Fasada budynku zwieńczona jest rzeźbami ukazującymi cnoty kardynalne” roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie, a szczyt kamieniczki wieńczy posąg Fortuny.
Legenda głosi, że czasem po korytarzach kamieniczki snuje się duch pięknej Judyty Speymann szepczącej: „Czyń sprawiedliwie, nikogo się nie lękaj”.
Ciekawostką natomiast jest fakt, że zamówione we Włoszech i wiezione drogą morską do Gdańska dekoracje rzeźbiarskie fasady Złotej Kamienicy zatonęły razem ze statkiem. Ich miejsce zajęły ozdoby przeznaczone na tylną elewację.
