Wieś i kościół zostały zniszczone w czasie wojny „głodowej”. Wieś ucierpiała od nieopłaconych wojsk zaciężnych 20.01.1455 r.: „poniszczyli domy, sponiewierali ludzi, zajęli majątek, który następnego dnia spalili”. Kościół p.w. św. Stanisława Kostki, zbudowany w 1754 r., kryty dachem dwuspadowym, wieża dobudowana w 1859 r., na planie kwadratu, zwieńczona dachem namiotowym. Kościół barokowy orientowany na planie prostokąta, murowany z cegły, otynkowany, salowy ze ścianą wschodnią wygiętą elipsoidalnie. We wnętrzu drewniana barokowa empora z XVIII w. o balustradzie z tralek, ozdobiona rzeźbami Mojżesza, Dawida i Jana Chrzciciela. Ołtarz główny z krucyfiksem, barokowy pochodzący z I poł. XVIII w. Ambona barokowa, zbudowana około 1690 r., pokryta płaskorzeźbą. Dzwon pochodzi z 1625 r. W kruchcie barokowa tablica fundacyjna. Dąb przy kościele liczy około 300 lat.