Legenda o powstaniu kościoła

W 1721 w miejscowości wybuchł ogromny pożar, który strawił większość budynków, w tym kościół i plebanię. Mieszkańcy wioski długo zastanawiali się gdzie postawić nową świątynię, uważając dotychczasową lokalizację za pechową. Według legendy w miejscu spalonego kościoła spadł śnieg i to na św. Jana, czyli 24 czerwca. To niezwykłe wydarzenie spowodowało, że kościół odbudowano w jego dotychczasowym miejscu. Odbudowa świątyni zakończyła się w 1726 roku.

Drewniana budowla jest cennym przykładem pomorskiego baroku. W bryłę kościoła została wtopiona wieża zwieńczona latarnią z balistycznym Chełmem zakończonym iglicą z chorągwią. Wnętrze kościoła to połączenie nielicznie zachowanych XVIII – wiecznych barokowych elementów ze współczesnymi. Późnobarokowe detale to belka tęczowa o dekoracji kwiatowo – roślinnej z postaciami Matki Bożej, św. Jana Ewangelisty i św. Marii Magdaleny, zaś współczesne to znajdujący się obok niej prospekt organowy pochodzi z 1982 r. Przykładów połączeń „starego” z „nowym” znajdziemy w tej świątyni jeszcze kilka. Stare i nowe elementy harmonizują z ludowym klimatem wystroju wnętrza.

W 2006 r. piękna, drewniana świątynia została laureatem konkursu Generalnego Konserwatora Zabytków Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą „Zabytek zadbany”.

Na przykościelnym cmentarzu, którego część pochodzi z czasów średniowiecza, znajduje się grób Józefa Gierszewskiego, współorganizatora i w latach 1941 – 1943 naczelnego komendanta Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”.