Jest rezerwatem krajobrazowym o powierzchni 37,52 ha i powstał w 1972 roku.
Rezerwat obejmuje fragment Wysoczyzny Staniszewskiej i jej zboczy na lewym brzegu doliny rzeki Łeby w obrębie Lasów Mirachowskich. Chroni zespół źródlisk wśród urzeźbionych stromych zboczy wysoczyzny morenowej, wraz z zachodzącymi tu specyficznymi procesami geodynamicznymi oraz występujące tutaj unikatowe zbiorowiska roślinne i rzadkie gatunki roślin.
Występują tutaj dobrze zachowane zespoły żyznej i kwaśnej buczyny niżowej, łęgu jesionowo-olchowego, grądu gwiazdnicowego oraz lasu bukowo-dębowego. Osobliwością tego obszaru są bardzo rzadkie na niżu zbiorowiska podgórskiego szuwaru manny gajowej i podgórskiego łęgu jesionowego ze skrzypem olbrzymim.
W rezerwacie stwierdzono 10 gatunków roślin naczyniowych podlegających ochronie ścisłej, jak: gnieźnik leśny, naparstnica zwyczajna, obuwik pospolity, paprotka zwyczajna, skrzyp olbrzymi, tojad dzióbaty, wawrzynek wilczełyko, widłak goździsty, widłak jałowcowaty i wroniec widlasty oraz 8 gatunków roślin chronionych częściowo, a są to: bluszcz pospolity, kalina koralowa, konwalia majowa, kopytnik pospolity, porzeczka czarna, przytulia wonna, turówka leśna i turówka wonna.
Rosną tutaj także: czartawa pośrednia, czerniec gronkowy, dzwonek szerokolistny, kozłek bzowy, manna gajowa, przetacznik górski, szczaw gajowy, wiechlina odległokłosa i wyka leśna.
Wśród porostów występują tutaj podlegające ochronie ścisłej 2 gatunki z rodzaju brodaczka i włostka. Do rezerwatu prowadzi leśna droga z Mirachowa do Sianowa, biegnąca wzdłuż chronionego obszaru i oznakowana jako czerwony szlak turystyczny PTTK. Droga dostępu rezerwatowego wyznaczona jest m.in. na krawędzi największego kotła źródliskowego w ściśle chronionej części rezerwatu
