Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie usytuowane jest w dworku szlacheckim rodziny Wybickich. Ekspozycja prezentuje życie, działalność publiczną Józefa Wybickiego w ostatnich latach Rzeczpospolitej szlacheckiej w okresie powstania kościuszkowskiego oraz tworzenia Legionów we Włoszech.
Sale wystawowe
Oglądanie ekspozycji rozpocząć można od drzewa genealogicznego rodu Wybickich, reprodukcji portretu twórcy hymnu narodowego oraz mapy Europy z wykresem emigracji „wędrówek” J. Wybickiego. Poszczególne etapy jego działalności ilustrują odpowiednio dobrane szaty, obrazy, wśród nich portret Króla Stanisława Augusta (malarz nieznany) i także wybór dzieł J. Wybickiego.
Ekspozycja mieści się w dwóch salkach położonych od strony parku. Pierwsza z nich prezentuje lata 1815 – 1850 tj. do powstania Królestwa Polskiego zwanego Kongresowym, poprzez powstanie listopadowe od ruchów wolnościowych związanych z Wiosną Ludów; druga prezentuje lata 1850 – 1914 tj. od Wiosny Ludów, poprzez powstanie styczniowe, rewolucję lat 1905 – 1907 do momentu poprzedzającego wybuch pierwszej wojny światowej.
Stary park
Dwór otoczony jest pięknym, zabytkowym parkiem, w którym rosną wiekowe drzewa – pomniki przyrody, wśród nich mający ponad 400 lat „Dąb Wybickiego”. W sezonie wielką popularnością cieszą się organizowane tu imprezy plenerowe takie jak: „Batalia Napoleońska” oraz „Bieg Mazurka Dąbrowskiego”.
Muzeum Hymnu Narodowego otwarto uroczyście 17 lipca 1978 roku.
Dzieje dworku
- Pierwszy budynek został postawiony przez rodzinę Gleissen-Doręgowskich na pocz. XVIII w.
- Majątek zakupił ojciec Wybickiego w 1739 r. Tu urodził się i spędził młodość Józef Wybicki. Stał się właścicielem dworku
w 1758 r. po śmierci ojca. - W 1783 r. Wybicki sprzedał Będomin i osiadł w Manieczkach pod Poznaniem. Przebudowano dworek na styl dworu polskiego w 1741 r.
- Z czasem majątek przeszedł w ręce niemieckiej rodziny Dahlweidów i pozostał ich własnością do 1945 r.
- W 1906 r. wsch. część dworu spłonęła i wymagała remontu.
Zabytkowy dworek szlachecki
Nieruchomość przebudowano w 1912 r., nadając jej formę dwukondygnacyjnego budynku, przykrytego polskim czterospadowym dachem.
W latach 1977-1978 przeprowadzono gruntowną renowację i zaadaptowano na Muzeum Hymnu Narodowego (powołane
17 lipca 1978 r.). W trakcie remontu przywrócono budynkowi wygląd z 2. poł. XVIII w. Pomieszczenia wyposażono zgodnie z tradycją polskich dworów szlacheckich.
Eksponowane zbiory zostały podzielone na trzy wystawy stałe:
- “Józef Wybicki i jego czasy”,
- “Losy Mazurka Dąbrowskiego”
- “Polskie Symbole Narodowe”.
