Rezerwat ten jest rezerwatem torfowiskowym, który powstał w 1916 roku i ma powierzchnię 130,41 ha.
Rezerwat obejmuje rozległe śródleśne torfowisko w obrębie kompleksu Lasów Mirachowskich, w strefie wododziałowej na wysoczyźnie morenowej. Jest to jedno z największych torfowisk na Pojezierzu Kaszubskim, a zarazem najgłębsze znane w woj. pomorskim złoże torfu (średnia miąższość 5-6 m, maksymalna 11 m).
Obecnie na niemal całej powierzchni torfowiska występują zbiorowiska leśne. Do najcenniejszych zbiorowisk roślinnych tego obszaru należy mszar sosnowy, bór bagienny oraz brzezina bagienna z łanowo rosnącym tutaj widłakiem jałowcowatym.
Na obszarze rezerwatu stwierdzono 5 gatunków roślin podlegających ochronie ścisłej: bagno zwyczajne, rosiczkę okrągłolistną, tajężę jednostronną, wełnianeczkę darniową, widłaka jałowcowatego oraz porosty- brodaczkę kępkową i chrobotka alpejskiego.
Ochronie częściowej podlegają 2 gatunki: kruszyna pospolita i porost płucnica islandzka. Rośnie tu także bażyna czarna i modrzewnica zwyczajna.( zapisana w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin). Do roku 1968 rezerwat przyrody Staniszewskie Błoto był ostoją lęgową głuszca. Dostęp do rezerwatu wyznaczony jest tzw. aleją brzozową, biegnącą w poprzek tego obszaru.
