Jest największym i najgłębszym akwenem w Parku. Należy ono do mezotroficznych, sielawowych jezior. A ze względu na podział hydrobotaniczny należy do jezior ramienicowych. Są to jeziora niezbyt pospolite, charakteryzujące się wysoką czystością i zawartością wapnia. Występujący tu przedstawiciele rodzaju ramienic tworzą wspaniałe podwodne łąki.
W pobliżu tego jeziora swe swoje gniazda mają jedne z najrzadszych ptaków drapieżnych – orzeł bieliki i błotniaki stawowe. Zaobserwowano w tych okolicach również parę puchaczy. Gatunki te objęte są ochroną ścisłą i strefową (ochronie podlega nie tylko gatunek, ale i rewir jego występowania). Gniazda swe budują tutaj również trzciniaki i remizy. Jesienią zbierają się tu stada żurawi. Na tafli jeziora dostrzec można liczne ptactwo, a wśród nich tracha nurogęsiego. Samce tych ptaków mogą poszczycić się przepięknym ubarwieniem. Rozpoznać je można również po charakterystycznych czubach, który występuje zarówno u samców jak i u samic.
W przybrzeżnych trzcinach, w miesiącu marcu pojawia się tu bąk. Jest to duży ptak, ale nie łatwo go zobaczyć. O jego obecności świadczy donośny dźwięk przypominający odgłos wydawany przy dmuchaniu w pustą butelkę.
Wzdłuż wschodniej granicy jeziora przebiega szlak „Struga Siedmiu Jezior” (Charzykowy-Chojnice), którym można dotrzeć do tego urokliwego miejsca.
Źródło: Park Narodowy „Bory Tucholskie” szlakiem jezior
