Pierwsza kondygnacja szersza, nakryta daszkami pulpitowymi, druga węższa, z dachem dwuspadowym , pokrycie z blachy cynkowej. Założona na rzucie kwadratu, przyziemienie podzielone na trzy części drewnianymi ściankami działowymi osadzonymi na czterech usytuowanych centralnie słupach dźwigających konstrukcję wyższej kondygnacji. Część środkowa, nieco szersza, przelotowa w zach. drewniane, drabiniaste schody, wsch. służąca pierwotnie do przechowywania zwłok, dwuskrzydłowe wrota deskowe, listwowo-zastrzałowe, opierzone poziomymi deskami w układzie nawiązującym do żaluzji, zwieńczone listwą w formie łuku o dekoracyjnie wyciętej krawędzi (od południa zachowany jedynie jej zarys na ścianie). Elewacje boczne pozbawione otworów. Pod wysuniętym okapem ozdobnie zaciosane krańce krokwi. Górna kondygnacja w 1/3 wysokości opasana gzymsem złożonym z deski ujętej profilowanymi listwami (niezachowany od strony północnej). W każdej ze ścian centralnie umieszczony prostokątny otwór okienny z dwuskrzydłowymi okiennicami, zwieńczony wyciętą listwą powtarzającą dekorację umieszczoną nad wrotami. Okiennice pierwotne (od zachodu i południa) z poziomymi deskami w układzie żaluzjowym, w późniejszych deski pionowe ułożone na styk. W dolnej części elewacji południowej niewielki, półkolisty otwór w gładkiej opasce z klińcem na osi i prostym gzymsem podokiennym. Okienko dzielone pionową szczebliną na dwa pola.
W szczytach dekoracja ciesielska: dolne krawędzie desek szalunku faliście wycięte, w wierzchołku prosty pazdur, krańce wiatrownic ozdobnie zaciosane, podobnie jak końcówki płatwi wysuniętych przed lico ściany i podpierające je miecze.
Dzwonnica powstała prawdopodobnie pod koniec XIX w. Szczegóły można uzyskać w parafii rzymskokatolickiej w Mikoszewie oraz pod nr tel. 55 247 88 93.
