Osadnictwo na terenie wsi Barcice rozpoczęło się dopiero w XVIII wieku od osadzenia właśnie mennonitów. Początkowo wybudowano drewniany a następnie murowany dom modlitw, który w 1945 roku został zdewastowany, a kilkanaście lat później rozebrany. Po bardzo licznej kolonii olendrów pozostały dwa cmentarze, na których znajduje się po kilkanaście stel. Pierwszy położony jest na początku wsi, znacznie podniesiony w stosunku do otoczenia a przed cmentarzem postawiono duży kamień – upamiętniający obelisk z napisami w języku polskim i niemieckim. Znajduje się na nim 11 stel i 2 drewniane tablice inskrypcyjne. Na wschód od cmentarza znajduje się dom mieszkalny – dawna plebania i szkoła oraz budynek gospodarczy. Między cmentarzem a gospodarstwem znajdują się fragmenty fundamentów po dawnym kościele mennonickim. Drugi cmentarz znajduje się w lesie i jest prawie dwukrotnie większy. Porośnięty prawie 200 letnimi drzewami, które częściowo określają jego układ o wielkości 60 x 80 metrów – na jego terenie znajduje się 8 stel mennonickich. Najstarsze stele pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku. Każdy z cmentarzy zadbany i uporządkowany dzięki staraniom władz gminy. Na terenie wsi znajduje się kilkanaście zabudowań gospodarczych pochodzących z przełomu XIX – XX wieku wybudowanych przez menonitów. Oprócz cmentarzy w Barcicach na terenach Doliny Kwidzyńskiej pochówki naszych osadników możemy znaleźć również na Marezie, w Grabowie, Olszanicy , Okrągłej Łące.

Autor: LOT Liwa

Foto: P. Solińska, LOT Liwa