Trochę historii, sporo zabytków i mnóstwo przyrody. Ziemia Lęborska położona między Wejherowem a Słupskiem to teren, gdzie warto zatrzymać się na dłużej. Lębork to średniowieczna historia, a Łeba to zaproszenie do wyjątkowego spotkania z przyrodą Słowińskiego Parku Narodowego i prawdziwym nadmorskim fenomenem - ruchomymi wydmami.
Ziemia Lęborska, jak sama nazwa wskazuje, w pierwszej kolejności zaprasza do swojego największego miasta, tj. Lęborka. Historia położonej na szlaku Pomorskiej Drogi Św. Jakuba miejscowości cofa nas do czasów średniowiecznych i wiąże się z działalnością Zakonu Krzyżackiego. Odwiedzając Lębork nie sposób nie zwrócić uwagi na XIV-wieczne mury obronne i baszty. To pozostałości po dawnych, ponad 1200-metrowych fortyfikacjach. W okolicy znajdziemy również pozostałości dawnego zamku krzyżackiego z basztami i XIV-wiecznym kompleksem, który był niegdyś siedzibą krzyżackiego wójta.
Najważniejszym zabytkiem w mieście jest Sanktuarium św. Jakuba, którego budowa zakończyła się w 1345 roku, a który dziś zachwyca m.in. XVIII-wiecznym tabernakulum z kości słoniowej. Gotycki kościół ceglany jest siedzibą klasztoru franciszkanów i znajduje się na szlaku pielgrzymkowym do hiszpańskiego Santiago de Compostella.
Opuszczając Lębork, warto udać się na północ, w kierunku Bałtyku i zaczarowanego świata Słowińskiego Parku Narodowego.
Zespól Pałacowo - Parkowy w Charbrowie, fot. Pomorskie Travel
Pałac Poraj, fot. PROT
Pałace i rezerwaty
Nim dotrzemy do Łeby, przejeżdżamy przez „pałacową” gminę Wicko. Ponad stuletni pałac w Poraju, wpisany na listę zabytków pałac w Charbrowie z 1660 roku czy XVI-wieczny pałac w Nowęcinie to przykłady wspaniałej, dostojnej architektury sprzed lat. Ale Wicko i okolice to także bardzo zielone tereny. Na Wybrzeżu Słowińskim podziwiać można Łebsko, trzecie największe jezioro w Polsce i Mierzeję Łebską, która cienką linią lądu oddziela je od morza. Znajdują się tu rezerwaty przyrody na czele z Mierzeją Sarbską odgradzającej jezioro Sarbsko od Bałtyku.
Znaleźć tu można ruchome wydmy, których wysokość sięgać może nawet 24 m n.p.m.
Port jachtowy w Łebie, fot. Port jachtowy Łeba
Wędrówka po wydmach
Północna część Ziemi Lęborskiej to przede wszystkim Słowiński Park Narodowy. Raj dla miłośników przyrody, jezior, torfowisk, lasów, łąk, flory i fauny. Raj dla tych, którzy pragną ciszy i spokoju, chcą pooddychać świeżym, morskim powietrzem, poczuć bryzę znad Bałtyku. Słowiński Park Narodowy to ruchome wydmy i liczne ciekawostki, które zgłębiać można na własną rękę lub z przewodnikiem. Jedną z ciekawostek jest fakt, że dopóki wydmy nie pokryją się roślinnością, przesuwają się zgodnie z rytmem wiejącego wiatru. Spacerowanie po wydmach (tylko po szlakach wyznaczonych przez pracowników Słowińskiego Parku Narodowego!) przypomina momentami wycieczkę po pustyni. O tym, że jesteśmy nad morzem a nie na gorących piaskach przypomina wiatr, który nad otwartym Bałtykiem nieustannie daje o sobie znać.
Słowiński Park Narodowy, fot. materiały PROT
Najlepszym miejscem wypadowym do spacerów po wydmach i Słowińskim Parku Narodowym jest Łeba. To niewielka nadmorska miejscowość ze świetną infrastrukturą. Znajdziemy tu hotele, pensjonaty, apartamenty, restauracje, kafejki. Łeba urzeka lokalizacją: od północy otwiera się na Bałtyk, od wschodu graniczy z jeziorem Sarbsko, a od zachodu otula jezioro Łebsko i Słowiński Park Narodowy.
Choć Łeba to dziś przede wszystkim cel podróży turystów i miłośników przyrody, nie można zapominać, że to również stary port, ośrodek rybacki i przystań jachtowa.
Wiosną i latem Łeba oferuje szereg atrakcji dla dzieci i dorosłych. Łeba to wydmy, park, ale też piękna, szeroka plaża, na której wylegujemy się aż do zachodu słońca.
