Budowa miasta Gdyni była fenomenem na skalę europejską. W ciągu prawie dwudziestu lat z niewielkiej wioski rybackiej powstało duże i nowoczesne miasto portowe. Projekty śródmieścia Gdyni zawsze zakładały, że jej architektura powinna nawiązywać do tradycji morskiej.
Równolegle z budową nowego portu powstawać zaczęło dzisiejsze śródmieście Gdyni. Wokół głównych ulic dzisiejszego miasta między innymi: 10 lutego, Świętojańskiej czy obecnej ulicy Wójta Radtkego powstawały największe i najważniejsze budynki w Gdyni.
W architekturze tych zabudowań możemy znaleźć różne odmiany modernizmu: funkcjonalizm ekspresyjny, budynki miały pełnić funkcje mieszkalno-usługowe czy konstruktywizm. Ostatni z nich miał największy wpływ na budowę śródmieścia, gdzie architektura nawiązywała do tradycji morskiej i swoim wyglądem przypomina okręty. Duża część z nich posiada elewację w kolorze białym, co sprawiło, że powstała tak zwana „biała Gdynia”.
W stylu tym powstały między innymi: budynek dawnego PLO, budynek mieszkalny Banku Gospodarstwa Krajowego, budynek Urzędu Miasta, kamienica Orłowskich oraz Kamienica Pręczkowskich. Dzięki zabudowaniom takiego typu oraz szybkiemu rozwojowi Gdynia w 1939 roku zaliczała się do największych i najnowocześniejszych miast II Rzeczypospolitej.
Po II Wojnie Światowej na przełomie lat 40 i 50-tych starano się budować według wzorów przedwojennych, tak powstał m. in. dzisiejszy dworzec kolejowy Gdynia Główna.
23 lutego 2015 roku na mocy rozporządzenia Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, układ urbanistyczny śródmieścia w Gdyni został uznany za pomnik historii.
Budynek Polskich Linii Oceanicznych w Gdyni, fot. P. Kozłowski
