Nadmorski Park Krajobrazowy (ścieżki przyrodnicze)

Mowa o Nadmorskim Parku Krajobrazowym, obejmującym – w swojej części lądowej – całość Półwyspu Helskiego oraz wąski pas wybrzeża morskiego, ciągnący się od Białogóry do Władysławowa wraz z obszarem Karwieńskich Błot, a także przymorskie fragmenty Kępy Swarzewskiej i Puckiej, pradolinnych obniżeń Płutnicy i Redy aż do miejscowości Mechelinki.

Na różnorodność tutejszej fauny i flory wpływa fakt, że znajdziemy tu wszystkie typy brzegów morskich charakterystycznych dla południowego Bałtyku, a więc wybrzeża klifowe, wydmowe i zalewowe. W efekcie odnaleźć tu można rzadką roślinność, charakterystyczną dla takich obszarów. Chcąc ujrzeć z bliska najciekawsze zjawiska nadmorskiej przyrody, warto podążyć jedną z wytyczonych ścieżek Nadmorskiego Parku Krajobrazowego.

„Przez wąwozy i klify Rozewia” to nazwa ścieżki mającej swój początek i koniec przy XIX-wiecznej latarni morskiej. Długa na 4,5 kilometrów trasa znajduje się w sąsiedztwie popularnej wypoczynkowej miejscowości Jastrzębia Góra i ukazuje zarówno specyfikę nadmorskiego krajobrazu z charakterystyczną roślinnością, jak i pozostałości historii związanej z tymi miejscami. Ścieżka obejmuje m.in. drzewa pomnikowe (dąb szypułkowy i buk zwyczajny), wąwóz erozyjny Łebski Żleb z borem sosnowym i lasem bukowym, pamiątki ważnych bitew morskich czy kamienistą plażę u podnóża klifów. Wokół naszej drogi możemy wypatrywać przedstawicieli różnych gatunków ptactwa – bywają tu m.in. bocian biały, łabędź niemy, sieweczka obrożna, ohar, skowronek borowy, świergotek polny, bąk, ostrygojad, rybitwa zwyczajna, gil, śmieszka i biegus zmienny.

Atrakcyjne ścieżki przyrodnicze znajdziemy również na Półwyspie Helskim. Uroczysko „Każa” ulokowane jest między miejscowościami Chałupy i Kuźnica. Niedługa (nieco ponad kilometr) trasa obejmuje piaszczystą plażę, pagórki wydmowe, wrzosowiska a także podmokłe zagłębienia terenu, ukazując wiele występujących tu gatunków roślinnych, m.in. zarośla jeżynowe, borówkę brusznicę i czeremchę amerykańską czy piaskolubne trawy przystosowane do ekstremalnych warunków życia – wydmuchrzycę piaskowa i piaskownicę zwyczajną. Na wydmach możemy z kolei spotkać ptaki śpiewające, które znajdują schronienie w gęstych, ciernistych zaroślach – m.in. piegżę, cierniówka, kapturka i gąsiorka.

Długa na 2,5 kilometra ścieżka przyrodnicza na górę Libek również rozpoczyna się i kończy w Kuźnicy, wiodąc przez jeden z najwęższych odcinków Półwyspu. Idąc przy brzegu, zabezpieczonym rzędami drewnianych pali, możemy przypatrywać się rosnącym na wydmie sosnom o sztandarowym pokroju, spowodowanym występującymi tu silnymi wiatrami. Zimą na tutejszych wodach chętnie gromadzi się dzikie ptactwo, m.in. krzyżówki, gągoły, lodówki czy markaczki. Celem naszej wędrówki jest Libek, najwyższe wzniesienie wydmowe w zachodniej części Półwyspu, o wysokości 12,5 metra. Wzgórze porasta bór sosnowy, odnaleźć tu można także zimozioła bagiennego, roślinę będącą reliktem glacjalnym, objętym w Polsce ochroną gatunkową.

W położonej kilka kilometrów dalej Jastarni znajdziemy długą na 2 kilometry ścieżkę, wytyczoną na obszarze użytku ekologicznego „Torfowe Kłyle„. Wiedzie ona przez łąki i niegdysiejsze pastwiska nad Zatoką Pucką. Na 7 przystankach trasy zobaczymy las brzozowy (zastępczy wobec występującego tu pierwotnie olsu), szuwary trzcinowe, roślinność przyzatokowych wydm i plaży, a także wąski pas niskiego drzewostanu dębowego. Ostatni przystanek kładzie akcent na rzadko występującą w Polsce roślinność słonolubną. W miejscach objętych ścieżką gniazdują liczne gatunki ptactwa, m.in. piegża, cierniówka i kapturka oraz pasożytująca na ich gniazdach kukułka. Dojrzeć można także drapieżnego gąsiorka, który po upolowaniu nabija swoje ofiary – owady i drobne kręgowce – na kolce ciernistych zarośli.

W położonej bliżej końca półwyspu Juracie warto z kolei obrać ścieżkę Żyzne Lasy z Orlicą, wytyczoną na obszarze o charakterystycznej rzeźbie terenu. Zobaczymy tu poprzeczne do osi Półwyspu wały wydmowe, a także podłużne zagłębienia międzywydmowe. Zabagnienie i przewarstwienia torfowe wpływają na specyfikę tutejszej flory. Trasa, którą pójdziemy, obejmuje tereny bagienne z lasem olszowo-brzozowym, a także wydmy z formacjami dębowo-brzozowymi, w obrębie których występuje obecna w nazwie ścieżki orlica pospolita – okazała paproć wyrastającą nawet na ponad 2 metry wysokości. Na plaży nad Zatoką Pucką możemy też spotkać charakterystycznego dla tych obszarów zmieraczka zatokowego, maleńkiego skorupiaka, przedstawiciela obunogów, odżywiającego się szczątkami roślin wyrzuconymi przez morze.