Podział ten był źródłem konfliktów pomiędzy Gdańskiem, a Elblągiem. Urządzenia zostały zniszczone w trakcie wojen szwedzkich i odbudowane w XIX w., jednak rozgałęzienie rzek przeniesiono o 4 km w dół, do miejscowości Piekło. System rozbudowano na pocz. XX w., dobudowując śluzę, jaz oraz wrota przeciwpowodziowe pomiędzy Doliną Wisły, a Nogatem, a także mniejszą śluzę, która doprowadzała wody Liwy do Nogatu.

Stworzona regulacja pozwoliła na utworzenie szlaków wodnych, a tym samym rozwój żeglugi śródlądowej. Ostatnia modernizacja odbyła się w ramach projektu Pętla Żuławska i polegała na wybudowaniu przystani dla jednostek pływających tuż obok tzw. wielkiego upustu, najstarszego elementu węzła (1852 r., przebudowa 1879 r.). Warto wejść na szczyt upustu, skąd roztacza się piękny widok na Dolinę Wisły. W sąsiedztwie znajduje się rezerwat florystyczny z roślinnością stepową „Biała Góra”.