Baterie nr 41 i 42 umieszczono w rejonie portu w Jastarni, a baterię nr 43 w rejonie portu we Władysławowie. Już w trakcie wojny utworzono 44. baterię, którą ulokowano na falochronie portu rybackiego w Helu. Uzbrojenie tych baterii stanowiły armaty kalibru 75 mm na podstawach morskich (okrętowych), które ustawiono na improwizowanych drewnianych pomostach.
Stanowiska armat 43. baterii ulokowano około 2 km od nasady półwyspu, wykorzystując istniejące tu schrony bierne na magazyny amunicji (dwa schrony położone w odległości 850 m od siebie, prawdopodobnie zbudowane dla obrony linii kolejowej). W dniu 8 września działa zostały zdemontowane i koleją przewiezione do Chałup.
Bateria zwalczała niemieckie okręty ostrzeliwujące półwysep i trałujące wody przybrzeże. W dniu 12 września trałowiec M 129 „Otto Braun” został trafiony pierwszym wystrzelonym pociskiem bezpośrednio w działo dziobowe. Już w niewoli dowódca 43. baterii por. mar. Witold Prowans otrzymał od dowódcy trafionego okrętu, Oberleutnata zur See Graua, odłamek tego pocisku wraz z wizytówką opatrzoną datą 12 IX 1939 i napisem „na pamiątkę jednego z pańskich sukcesów”. Po wojnie por. Prowans za ten sukces został odznaczony Krzyżem Grunwaldu III klasy.
Obecnie śladem po baterii są dwa betonowe schrony amunicyjne przy torze kolejowym. Pierwszy znajduje się w lesie około 50 m na zachód od przejścia na plażę nr 7, drugi (zniszczony) tuż przy torach, na zachód od przejścia nr 9.
