Właściciele tych ziem zmieniali się wielokrotnie, należała ona do rodu Wejherów, Sobieskich, Radziwiłów i Przebędowskich. Dopiero w wieku XIX nastąpiło uspokojenie, a to za sprawą Gustawa Fryderyka von Below, który to przejął dobra ziemskie, a w 1912 r. rozpoczął budowę nowej rezydencji, w miejsce starego dworu.

Monumentalny budynek został wzniesiony na planie nieregularnego prostokąta ze zdobioną elewacją i czterospadowym dachem. Dwór stylizowany był na zamek, na co wskazuje wybudowana wieżyczka. Całość okala przepiękny park wraz ze stawem znajdującym się na terenie Parku Krajobrazowego. Ciekawostką jest ogrzewanie działające w posiadłości, przez co pełnił on rolę rezydencji zimowej.

Niestety pałacowa sielanka nie trwała zbyt długo, nadchodząca II wojna światowa wymusiła przepisanie majątku na spokrewnionego z Belowami Albrechta von Krockow. Pruskie pochodzenie rodziny Below nie było przychylnie widziane przez wkraczającą na te tereny Armię Czerwoną. Rosjanie po otrzymaniu donosu od ukraińskiej pokojówki pałacowej wymordowali cała rodzinę, a ich grobowiec znajduje się w pobliskim lesie. Belowie cieszyli się w okolicy dobrą opinią i przychylnością ludzi, toteż mieszkańcy wsi w akcie odwetu ukamieniowali ukraińską donosicielkę.

Szlak Dworów i Pałaców Kaszub Północnych

Czasy współczesne pałacu

Po zakończeniu wojny obiekt przeszedł w ręce Państwowego Gospodarstwa Rolnego, a kiedy ono zakończyło działanie obiekt uległ dewastacji aż do 2001 roku. Wówczas nowy właściciel przeprowadził gruntowny remont obiektu przywracając świetność budynkom i nadając im charakter sprzed dawnych lat. Centralnym miejscem w pałacu jest sala kominkowa, do czasów obecnych zachowały się również schody, podłoga oraz szafa w sypialni. Na przestrzeni lat odbyło się tu wiele spotkań dyplomatycznych, a obecnie obiekt pełni funkcje noclegowe.