Latarnia morska Stilo (Szlak Latarni Morskich)

Budowa latarni

Niestety, ze względu na krótki zasięg światła, w okolicy tej statki często gubiły szlak wodny i osiadały na przybrzeżnych mieliznach. Postanowiono wówczas zburzyć znak i wybudować latarnię z prawdziwego zdarzenia.

Budowa nowej latarni została ukończona w 1906 roku. Usytuowana na betonowym fundamencie, podtrzymuje staliwne elementy trzonu latarni, które przetransportowano drogą morską na miejsce budowli. W przekroju pionowym wieża jest szesnastokątna, największą szerokość osiąga przy podstawie 7,3 metra i maleje ku górze, gdzie liczy 3,9 m. korpus wieży pomalowany został w czarno – biało – czerwone pasy.

Budowla osiąga wysokość 34 m licząc od podstawy do wysokości światła. Od 1975 roku źródłem światła są halogeny zasilane z sieci miejskiej, jednak latarnia posiada swój agregat prądotwórczy, który zapewnia ciągłość światła latarni, nawet jak przerwana jest dostawa prądu.

W czasie II Wojny Światowej wieża wraz z przylegającymi budynkami nie doznały znaczących uszkodzeń. Po zakończeniu działań wojennych latarnia została uruchomiona w kwietniu 1946 roku. Ówczesnym latarnikiem był żołnierz WOP – Wojciech Jagusiak, następnie funkcję tę pełnił Stefan Łozicki, którego syn Romuald po dziś dzień nakierowuje żeglarzy do portu.