Historia

Niedźwiedzica (niem. Baerwalde), żuławska wieś ulicowo-placowa, została lokowana na prawie chełmińskim w 1342 r. przez wielkiego mistrza Ludolfa Koeniga von Wattzau; w przywileju kościołowi przydzielono cztery wolne łany. Świątynię wybudowano w XIV w., najprawdopodobniej w latach 1350-1360 (B. Schmid wydatował część prezbiterialną na 1342 r., nawę na lata 1350-1360, szczyt chóru na koniec XIV w.).

Kościół znajduje się na Pomorskiej Drodze św. Jakuba

Z protokołu powizytacyjnego w 1647 r. wynika, że kościół był murowany i miał drewnianą wieżę. W 1660 r. podczas II wojny szwedzkiej wieża została częściowo spalona, pozostałą część podparto belkami. W 1823 r. przeprowadzono remont ryglowej ściany zachodniego szczytu, naprawiono dach i trzy przypory; w 1854 r. zostały wykonane kolejne prace, bowiem kościół miał zawilgocone ściany, spróchniałe wiązania szczytu, nadwerężoną konstrukcję drewnianej wieży.

W 1855 r. w wyniku przerwania grobli powódź zniszczyła wieżę i część wschodniego szczytu; w następnym roku władze zezwoliły na rozebranie wieży. W 1858 r. dobudowano przedsionek południowy, wzniesiono wolnostojącą drewnianą dzwonnicę. W końcu XIX w. przemurowano częściowo cokół kościoła, łuki zachodnich okien, dokonano również drobnych napraw murów. W 1995 r. zbudowano nową murowaną wieżę.

W latach 1931 – 1940  posługę pasterką w parafii pełnił niemiecki ksiądz Ernst Karbaum zamordowany przez swych rodaków w Stutthof za swą życzliwą postawę wobec polskich robotników przymusowych. We wnętrzu kościoła znajduje się tablica upamiętniająca kapłana.

Nosi ślady licznych przebudów. We wnętrzu kościoła na uwagę zasługują trzy ołtarze z XVIII i XIX wieku, XVI-wieczna ambona, VIII-wieczne organy oraz dzwon z 1590 roku odlany w Gdańsku przez Gerda Bennigka, twórcę gdańskiego Neptuna (obecnie dzwon spoczywa w drewnianym przedsionku przy wejściu do kościoła). Obok kościoła znajduje się drewniana dzwonnica z końca XVIII wieku.