Najstarsze wzmianki o kościele w Duninowie pochodzą z 1374 roku, zapiski o parafii z 1493 roku. Obecna budowla została wzniesiona na kamiennym fundamencie, wymurowana z cegły, nakryta dwuspadowym dachem. Duninowski kościół jest jednonawowy, z emporami umieszczonymi od strony zachodniej i południowej oraz wieżą zwieńczoną barokowym hełmem z ośmioboczną latarnią i gotyckim dzwonem spiżowym. W latach 1875 – 1877 kościół znacznie przebudowano – powstał wówczas aneks od strony południowej, zakrystia od północy. Przemurowano otwory okienne i zmieniono stolarkę. Z dawnego wyposażenia świątyni zachował się gotycki dzwon, barokowa ambona z końca XVII wieku, ołtarz główny i boczny, chrzcielnica, ławy, empory, prospekt organowy i witraże z XIX wieku. Jednym z cenniejszych zabytków jest płyta nagrobna J. Crummeliusa z 1615 roku i znajdujący się nad nią drewniany kartusz z dwoma herbami oraz dwoma skrzyżowanymi kopiami rycerskimi. Kościół duninowski w XIX wieku za sprawą właścicieli dóbr von Belowów był ośrodkiem luterańskiego separatyzmu