Rezerwat został utworzony w 1962 roku, ma powierzchnię 70,85 ha i jest rezerwatem krajobrazowym.
Rezerwat obejmuje rynnowe Jezioro Lubygość o powierzchni ok. 18 ha i otaczający je naturalny las, a celem ochrony jest zachowanie walorów przyrodniczych i krajobrazowych. Wzdłuż brzegów jeziora, wężej lub szerzej, ciągną się wilgotne lasy o charakterze łęgów lub olsów, a na otaczających zboczach przeważa kwaśna (uboga) buczyna niżowa. Drzewostan mieszany tworzą dęby, buki i sosny osiągające wiek około 200 lat.
Na obszarze rezerwatu stwierdzono ponad 270 gatunków roślin naczyniowych, spośród których 5 podlega ochronie ścisłej: grzybienie północne, paprotka zwyczajna, podrzeń żebrowiec, widłak goździsty, widłak jałowcowaty i wroniec widlasty oraz 5 gatunków objętych ochroną częściową: bluszcz pospolity, grążel żółty, konwalia majowa, kruszyna pospolita i przytulia (marzanka) wonna. Na pniach starych buków spotyka się podlegające ochronie ścisłej porosty z rodzaju brodaczka. Z ptaków lęgowych występuje gągoł – kaczka gnieżdżąca się w dziupli i samotnik (brodziec).
Udostępnienie rezerwatu przyrody wyznacza część turystycznej trasy oznakowanego na czerwono szlaku pieszego PTTK między leśniczówką Niepoczołowice, a Nową Hutą. Poprowadzony jest przez rezerwat przyrody Szczelina Lechicka i południowym brzegiem Jeziora Lubygość.
W tej części rezerwatu przy leśnej drodze rośnie dąb szypułkowy objęty ochroną jako pomnik przyrody nr 941 oraz widoczny jest cypel w przewężeniu jeziora zwany Rogiem Boruty (dawniej miejsce widokowe Berta). Na brzegu wschodniego krańca Jeziora Lubygość jest miejsce widokowe otwierające się na główny walor rezerwatu: piękny wodno-leśny krajobraz. Nieco powyżej, na brzegu północno-wschodnim jest dojście do groty żwirowo-zlepieńcowej wymywanej przez deszcze ze stromych zboczy polodowcowych.
