Dworzec Główny w Gdańsku architektonicznie nawiązuje do gdańskiego manieryzmu. Analogie do innych gdańskich zabytków szczególnie widoczne są we wieży i szczytach oraz dekoracji kamieniarskiej. Obiekt oddany został do użytku w 1900 r. i jest czwartym z kolei dworcem w Gdańsku.
Pierwszy powstał przy Bramie Nizinnej w roku 1852, kolejny wybudowano w okolicy Bramy Wyżynnej w 1867, zaś po prowadzeniu magistrali kolejowej z Berlina do Gdańska w 1870 r., wzniesiono dworzec przy Bramie Oliwskiej. Budowę obecnego dworca rozpoczęto w 1892 r., a ukończono po 8 latach prac. Tym samym przejął on funkcję głównego dworca w mieście.
Dworzec Główny PKP w Gdańsku
Bez większych zmian jego wygląd zachował się do dziś. Składa się budynku głównego oraz licznych budynków pomocniczych (budynek administracyjny, poczta, baza transportowa oraz budynek kas kolei podmiejskiej). Dominującym elementem tej monumentalnej budowli jest wysoka na 48 m wieża, pierwotnie pełniąca funkcję wieży ciśnień. Niestety pomimo wybitnych walorów architektonicznych wnętrze dworca straciło swoją dawną funkcjonalność. Wciąż jednak pozostaje jedną z wizytówek miasta.
