Trójkondygnacyjny, murowany budynek, wzniesiony na początku XX w. Obiekt figurował już na planie z 1876r., ale w mniejszym zarysie. Pierwsza kondygnacja boniowana, pozostałe licowane cegłą, z dekoracja tynkarską imitującą okładzinę kamienną. Elewacja frontowa (północna) jest siedmioosobowa, ujęta z obu stron jednoosiowymi ryzalitami, zwieńczonymi neobarokowymi, półokrągłymi szczytami z okrągłym oknem i kulami na postumentach. W pierwszej kondygnacji znajdują się cztery półkoliście zamknięte okna czteropolowe z klińcami w kluczu, w centrum troje półkoliście zamkniętych, dwuskrzydłowych drzwi płycinowych, nad nimi wsparty na czterech wspornikach balkon obwiedziony gzymsem z kutą balustradą oraz ruszt do powieszenia markizy i cztery słupki z kulami. W drugiej kondygnacji, w części środkowej znajdują się drzwi balkonowe i okna czteropolowe, powiązane ze sobą poziomymi pasami tynku oraz ze sztukatorskimi motywami roślinnymi w nadprożach. Nad drzwiami widnieje stylizacja herbu. W trzeciej kondygnacji okna zdobione tak samo. W osiach zewnętrznych w trzeciej kondygnacji znajduje się trójkąt obwiedziony gzymsem, ze stylizowanym motywem kartuszowym w polu. W ryzalitach ujętych z obu stron pilastrami znajdują się sześciopolowe okna, w pierwszej kondygnacji obramowane boniami, z muszlą w nadprożu.
Informacje opracowane na podstawie:
PROGRAMU OPIEKI NAD ZABYTKAMI POWIATU KARTUSKIEGO 2010 -2013
