Perła baroku - Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, to jeden z najcenniejszych zabytków Chojnic. Zbudowany przez zakon jezuitów, którzy w Chojnicach założyli również szkołę.
Budynek dawnego kolegium jezuickiego przylega do kościoła. Po zlikwidowaniu zakonu jezuitów w 1773 roku, kolegium przekształcono w gimnazjum, a obecnie jest to Liceum Ogólnokształcące. Zgodnie z tradycją, która przetrwała po dziś dzień, uczniowie wstępują do świątyni zarówno przed jaki i po zakończeniu nauki.
Trzynawowy kościół został zbudowany na planie prostokąta. Nawy boczne utworzono z kaplic, zaś całość bryły dopełnia dwuwiekowa fasada. Wnętrze kościoła utrzymane jest w stylu późnobarokowym, z pięknym polichromiami, których twórcą był Franciszek Ksawery Haefflich. W okresie, kiedy świątynia była we władaniu protestantów, freski zdobiące wnętrze kościoła zostały pokryte farbą. Ponownie odsłonięto je dopiero w 1970 roku.
Głównym tematem dekoracji w kościele są postaci świętych oraz sceny z życia Najświętszej Maryi Panny. Po wejściu do kościoła, ogromne wrażenie robi, przepięknie zdobiony ołtarz: wielobarwny, marmoryzowany, połączony w jedną kompozycję z portalami do zakrystii i kruchty południowej. W jego środkowej części znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem i Janem Chrzcicielem, zaś cały ołtarz otaczają rzeźby aniołów.
Warto zwrócić uwagę na cztery boczne, późnobarokowe ołtarze, które wykonane zostały z wielobarwnego stiuku. Ołtarze w części wschodniej przedstawiają postać Świętego Ignacego Loyoli, trzymającego książkę wykonaną z srebrnej blachy, a w zwieńczeniu owalny wizerunek św. Franciszka ze srebrną aureolą. Drugi z ołtarzy, od strony wschodniej, ukazuje obraz „Wizja św. Stanisława Kostki”, a w zwieńczeniu św. Alojzy Gonzaga. Ołtarze zachodnie świątyni to miejsce poświęcone św. Józefowi, wraz z biblijna scena odwiedzin Chrystusa u Marii i Marty, w zwieńczeniu oraz rzeźba św. Jana Nepomucena, w towarzystwie obrazu św. Judy Tadeusza.
Rokokową ambonę ufundował prawdopodobnie Krzysztof Nataniel Wolf, generalny lekarz wojska polskiego i nadworny lekarz rodziny Czartoryskich. Wskazuje na to herb Wolfów umieszczony na czaszy ambony.
