Kto tęskni za tradycyjną wsią, piękną i spokojną znajdzie tu ukojenie. W chatach krytych trzciną i w obejściach zagród toczyć się będzie życie prawie jak przed stu laty. Kobiety będą prały i maglowały bieliznę, przędły nici na kołowrotku i tkały krajki na krosienkach. Na kuchennych piecach usmażą wafle drożdżowe i ugotują kartoflankę, a w kierzance zrobią świeżutkie masło.

Mężczyźni tymczasem naprawią sieci rybackie, wyplotą kosze z wikliny i korzenia sosny na potrzeby wiejskich gospodarstw, wydłubią klumpy dla koni i ukręcą konopne powrozy. Ręczną piłą traczną przetrą drewno do budowy domów. A z pieca chlebowego roznosić się będzie zapach pieczonego właśnie chleba.

Ale maj na ówczesnej wsi słowińskiej to był przede wszystkim czas kopania torfu, który dla społeczności słowińskiej miał duże znaczenie: był podstawowym materiałem opałowym, służył do użyźniania gleb i nierzadko pełnił rolę podściółki dla zwierząt w pomieszczeniach inwentarskich. Dlatego też na łączce opodal zagród będzie można zobaczyć sposób jego pozyskiwania. Kopanie torfu było wspólną pracą wszystkich mieszkańców wsi, a każdy dzień tej pracy kończył się świątecznym posiłkiem i biesiadą u gospodarzy, dla których właśnie torf kopano.

Cały okres kopania torfu, odczuwany jako swego rodzaju święto, Słowińcy nazywali czarnym weselem (Schwarze Hochzeit). Czarne Wesele w Muzeum jest nawiązaniem do tej dawnej tradycji. Wszystkich, którzy odwiedzą skansen w maju zachęcamy do sprawdzenia swoich sił i umiejętności w wykonywaniu tych prostych acz nie zawsze łatwych czynności. Kto nie lubi pracować może bawić się tańcząc i śpiewając razem z kaszubskimi zespołami. A po pracy, spacerze i wysiłku chleb słowiński ze smalcem i żur, podane na świeżym powietrzu, smakować będą wyśmienicie. Dłużej pobiesiadować można przy punktach gastronomicznych, a obkupić się na kiermaszu rękodzieła, który jak co roku jest nieodłączną częścią Czarnego Wesela.

Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach (oddział Muzeum Pomorza Środkowego)

W programie imprezy

• odtwarzanie Czarnego Wesela, czyli wspólnego słowińskiego kopania torfu (ręczne kopanie, transport, suszenie)
• szycie sieci, dłubanie butów dla konia, kręcenie powrozów
• tarcie drewna na ręcznym traku, wypalanie koszy
• tkanie krajanek, przędzenie, pieczenie chleba
• pranie dzwonem, maglowanie, prasowanie
• smażenie wafli drożdżowych, wyrób masła i twarogu.