Występuje tu zbiór fitocenoz leśnych, torfowych i wodnych. Wierzchołek „Diabelskiej Góry” porastają buki w formie młodników tworząc gęste zarośla, aż po egzemplarze 200-letnie o obwodzie 300 cm.

Rosną tutaj również potężne 160-letnie dęby i 100-letnie świerki. W runie spotykamy szereg gatunków roślin pospolitych i chronionych m. in.: szczawik zajęczy marzankę wonną, konwalię majową, widłaka jałowcowatego.

Na szczególną uwagę zasługuje niewielkie zarastające, śródleśne dystroficzne jeziorko Diabelskie, wokół którego wykształciło się torfowisko przejściowe, które budują głównie mchy torfowce i zbiorowiska turzyc.

Przeprowadzone badania archeologiczne nie potwierdziły pierwotnych przypuszczeń dotyczących usytuowania w tym miejscu wczesnośredniowiecznego grodziska. Przez rezerwat przebiega ścieżka przyrodnicza umożliwiająca jego zwiedzanie.