Znaczenie strategiczne bazy

Rok przed wybuchem I wojny światowej sformowano tu Pierwszą Eskadrę Lotnictwa Morskiego (Erste Marine Flieger Abteilung), wyposażoną w hydroplany. W trakcie wojny samoloty tej jednostki wykonywały misje zwiadowcze i bojowe przeciwko rosyjskiej marynarce oraz portom nadbałtyckim. Baza dysponowała rozbudowaną infrastrukturą: pochylnią do wodowania samolotów, czterema hangarami, koszarami oraz magazynami amunicji zlokalizowanymi na Górce Swarzewskiej.

Rozwój infrastruktury i technologii lotniczej

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od stycznia 1920 roku Pomorze objęła administracja odrodzonego państwa. 10 lutego 1920 roku na terenie bazy generał Józef Haller dokonał symbolicznych zaślubin Polski z morzem – jednego z najważniejszych momentów w historii Polski i jej morskiego dziedzictwa. W lipcu 1920 roku powstała tutaj Baza Lotnictwa Morskiego, a od marca 1923 aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku w Pucku stacjonował Morski Dywizjon Lotniczy.

Rola w historii polskiego lotnictwa morskiego

Latem 1945 roku polskie lotnictwo morskie powróciło do Pucka i korzystało z bazy do roku 1950. Później teren został przekazany na potrzeby przemysłu – powstały tu Puckie Zakłady Mechaniczne, a obecnie obszar jest podzielony pomiędzy różne firmy oraz Urząd Skarbowy.

Ślady historii na współczesnym terenie

Do dziś zachowały się oryginalne hangary oraz budynki koszar i radiostacji, które stanowią cenne dziedzictwo techniczne i militarne regionu. Warto podkreślić, że mimo zmian użytkowania teren bazy pozostaje ważnym symbolem historii polskiego lotnictwa morskiego i ma duży potencjał do rozwoju turystyki historycznej.

Baza w Pucku nie tylko odegrała ogromną rolę wojskową, ale także znacząco wpłynęła na rozwój miasta. Przyciągnęła specjalistów i inwestycje, które kształtowały tożsamość Pucka jako ważnego ośrodka militarnego i lotniczego nad Bałtykiem.