Parafia starzyńska erygowana została wkrótce po 1220 r., w tym czasie wieś należała do cystersów oliwskich i pozostała w ich władaniu, aż do sekularyzacji zakonu po zaborze Pomorza przez Prusy w 1772 r.
W 1583 r. wzmiankowany jest kościół drewniany. Na fali kontrreformacji znaczącą była fundacja Aleksandra Kęsowskiego, opata oliwskiego. W 1648-49 r. wzniesiono murowany kościół, salowy, trójprzęsłowy, z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, z wieżą. Utrzymany w wiejskim stylu z cechami zarówno późnorenesansowymi jak i reminiscencjami gotyckimi. W arkadzie łuku tęczowego z czasów budowy kościoła zachowała się nieczęsta polichromia ze sceną Sądu Ostatecznego.
Kompozycja wzorowana na miedziorycie Jana Sadelera według Krzysztofa Schwarza potwierdza świadomy wybór tematu katechetycznego: pouczenie wiernych, ostrzeżenie, wytyczenie celu. Ołtarz główny i ołtarze boczne realizują katolicki program dogmatyczny o roli Matki Boskiej w istocie zbawienia. W 1652 r. biskup Mikołaj Krasicki konsekrował świątynię. W latach 1686-1888 kościół pełnił rolę filialną wobec Mechowa. Iglica wieży zwieńczona chorągiewką z datą 1817 świadczy, iż zatroskanie miejscowych o kościół było stałe i ofiarne.
