Gród słupski

• Na podstawie badań terenowych, wykopalisk archeologicznych prowadzonych w latach 1966 – 1967 oraz wcześniejszych znalezisk z tego terenu (ceramika, wyroby żelazne – groty strzał, okucia, dłuto) uznano, że gród słupski istniał już w IX – XII.
• Gród zajmował stożkowe wzniesienie na terenie ograniczonym obecnymi ulicami: Partyzantów od południowego-zachodu; Kościelną i Garncarską od południa i Henryka Pobożnego od wschodu.
• Ówczesne otoczenie wyglądało jednak inaczej – gród był zlokalizowany na wyspie utworzonej przez dziś nie istniejące ramiona Słupi, a że wyspa była okresowo zalewana przez wody rzeki, usypano na niej sztucznie stożkowy pagórek o średnicy około 50 m, na którym zbudowano gród.
• Był on otoczony wałem drewniano – ziemnym umocnionym u podstawy konstrukcją kamienną.
• W źródłach pisanych gród słupski wzmiankowany był m.in. w 1248, 1269 i 1273 r.
• W tzw. starym zamku, istniejącym prawdopodobnie na terenie grodu, w 1454 r. urodził się książę Bogusław X, który w 1507 r. przystąpił do budowy nowego zamku w obrębie murów obronnych obok Młyna Zamkowego.

Kosciół

• kamień węgielny pod jego budowę położono w 1872 r.,
• uroczyste poświęcenie świątyni miało miejsce w 1873 r.
• w 1946 roku kościół przekazany został do dyspozycji Sióstr Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji), które ostatecznie rozpoczęły swoją misję w Słupsku 14 stycznia 1947 roku i zaczęły tu adorację Przenajświętszego Sakramentu.
• z przyjazdem sióstr, świątynia stała się kościołem rektoralnym.
• wygląd świątyni ulegał kolejnym zmianom – łącznie z istotną adaptacją świątyni do celu zakonu, czyli wieczystej adoracji Przenajświętszego Sakramentu – gdy w latach 50-tych dobudowano klauzurową kaplicę i w miejsce obrazu NSJ umieszczono tron wystawienia z monstrancją
• jesienią 1954 roku rozpoczęto budowę tzw. łącznika między kaplicą klauzurową a kamienicą przy ul. H. Pobożnego 7