W II połowie XIX wieku obiekt rozbudowano podwyższając średniowieczny korpus budowli poprzez dodanie dwóch warstw cegieł oraz gzyms wieńczący.

Dobudowano wówczas prezbiterium, wieże i dwa aneksy – jeden służył jako zakrystia, drugi jako kruchta dla właścicieli majątku, prowadząca na emporę. Kościół wymurowano z cegły, w ścianach widoczne są pojedyncze kamienie. Górna kondygnacja wieży posiada konstrukcję szkieletową z wypełnieniem ceglanym.

Dach o kształcie dwuspadowym kryty dachówką ceramiczną tzw. karpiówką. Do kościoła przylega od strony południowo – zachodniej wieża kryta czterospadowym dachem z ośmiobocznym hełmem krytym blachą. Sam kościół zbudowany został na planie prostokąta z trójkątnym prezbiterium od północnego wschodu i emporą muzyczną od południowego zachodu.

Z zabytkowego wyposażenia kościoła zachowała się XV-wieczna chrzcielnica, dzwony z 1585 i 1599 roku, XIX-wieczne ławki, emporą muzyczna i prospekt organowy.