Sztuczny przekop Raduni wraz z groblami, towarzyszącą zabudową i zielenią na całej długości obiektu - od śluzy na zachód od Pruszcza Gdańskiego do ujścia Kanału do Starej Motławy w Gdańsku.
Kanał Raduni został wytyczony w 1338 roku, a wybudowany w latach 1348-1356 przez Krzyżaków.
Pomysł na budowę kanału
Pomysł realizacji tej budowli przypisuje się zwykle komturowi gdańskiemu i późniejszemu wielkiemu mistrzowi zakonu krzyżackiego Winrichowi von Kniprode, jednakże rzeczywistym inicjatorem budowy był inny komtur gdański (z lat 1333-34) Jordan von Vehren. Kanał miał służyć przede wszystkim do zaopatrzenia Gdańska i tamtejszego zamku krzyżackiego w świeżą wodę pitną, a także jako napęd dla Wielkiego Młyna.
Jedno z odgałęzień kanału zwanego Młyńskim zostało skierowane do fosy zamkowej, zasilając ją w wodę. Ponieważ spadek tego kanału okazał się zbyt mały, władze krzyżackie przed 1356 r. zbudowały nowy, większy kanał od Oruni, który przejął w drodze wody Potoku Siedleckiego, zwany był Kanałem Młyńskim niekiedy Radunią. Ten sztuczny przekop rzeki Raduni ma długości 13,5 km.