Jezioro Wdzydzkie to jeden z największych zbiorników wodnych w Polsce, położony w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego. Stanowi ono jeden z najważniejszych elementów krajobrazu Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego, który obejmuje ponad 13 tysięcy hektarów powierzchni.
Walory przyrodnicze Jeziora Wdzydzkiego są niezwykle bogate i zróżnicowane. W jego wodach żyje wiele gatunków ryb, w tym szczupak, okoń, sandacz, leszcz, płoć czy karaś. Wokół jeziora rozciągają się piękne lasy mieszane, w których występują m.in. dęby, buki, jesiony i sosny. W rejonie jeziora można także spotkać wiele gatunków ptaków, takich jak czaple, orły bieliki czy żurawie.
Zobacz także: Na ryby w Pomorskiem
Jezioro Wdzydzkie jest także popularnym miejscem turystycznym, przyciągającym co roku tysiące turystów z Polski i zagranicy. Wzdłuż brzegów jeziora rozciąga się wiele miejscowości turystycznych, w których można znaleźć wiele atrakcji dla turystów, w tym wypożyczalnie sprzętu wodnego, parki linowe czy wycieczki rowerowe. W okolicy jeziora znajduje się także wiele ośrodków wypoczynkowych, pensjonatów oraz domków letniskowych.
Zobacz także: Wdzydzki archipelag, czyli wyspy kompleksu jezior wdzydzkich
Wdzydzki Park Krajobrazowy to także miejsce, w którym można zobaczyć wiele ciekawych i unikalnych zjawisk przyrodniczych. W rejonie parku występują liczne pomniki przyrody, w tym drzewa i skały o niezwykłych kształtach. Park charakteryzuje się także bogactwem roślinności, w której występują m.in. grzybienie północne, lilia złotogłów, storczyki czy wawrzynek wilczełyko.
Wdzydzka (pre)historia
Jezioro tworzą dwie potężne, przecinające się rynny. Jedna z nich biegnie w kierunku równoleżnikowym, druga zaś w południkowym. Obie rynny zostały wytworzone na szlaku skrzyżowania się dwóch systemów odpływu wód, które przepływały w okresie zlodowacenia pod czaszą lodowca. Wody te płynąc pod lodem, znajdowały się pod ciśnieniem hydrostatycznym powodując erozję wgłębną i przyczyniając się do znacznej i zróżnicowanej głębokości zbiornika (od średniej wynoszącej 15,2 m do maksymalnej – 72 m).
Ogromne bryły martwego lodu, pochodzące z rozpadu lądolodu i oddzielone od głównego lodowca, zaległy w obniżeniach terenu i zakonserwowały je. Gdy klimat uległ znacznemu ociepleniu, te zagrzebane w materiale morenowym (w sandrowych piaskach oraz żwirach) bryły wytopiły się, a zachowane rynny wypełniała woda. W ten sposób powstało podłużne jezioro rynnowe o nietypowym kształcie i urozmaiconej linii brzegowej. Silnie rozwinięte brzegi Jeziora Wdzydzkiego częściowo pokryte są lasem i miejscami wznoszą się na wysokość od 7 do 10 m ponad lustro wody.
Zobacz także: Jezioro Wdzydzkie Natura 2000
