Przełom XVI i XVII wieku to dla Helu, podobnie jak i całej Rzeczypospolitej, okres wojen i najazdów - głównie ze strony Szwedów.
Hel był najbardziej wysuniętą polską bazą morską w Zatoce Gdańskiej, w jego historii zapisało się wiele bitew i ataków wrogich flot.
Bitwa pod Górą Szwedów
Bitwę pod Górą Szwedów opisał pułkownik Jan Bąk-Lanckoroński, dowódca sił polskich, w liście do hetmana Koniecpolskiego. Oto 6 września 1628 roku, podczas sztormowej pogody, na mieliźnie koło Helu utknął szwedzki okręt „Christine”, dowodzony przez admirała Klausa Flemminga. Okręt ten postanowiła zdobyć z lądu piechota polska, jednak powstrzymał ją silny ostrzał nieprzyjaciela, gdyż na pomoc przybyło 9 innych okrętów.
Pomimo przewagi przeciwnika, oddziały polskie nie odstąpiły od zamiaru zdobycia admiralskiego okrętu. Nocą szybko usypano szańce i ściągnięto działa, którymi ostrzeliwano przeciwnika. Wkrótce wzmagający się sztorm zmusił eskadrę szwedzką do odwrotu, przeokrętowano jednak admirała i 4 oficerów.
Niebawem unieruchomiona „Christine”, z 36 armatami i ponad 200 żołnierzami, została zdobyta przez Polaków. Jednak po ustaniu sztormu Szwedzi powrócili i odbili okręt, który po bezskutecznej próbie ściągnięcia z mielizny podpalono, aby nie dostał się w ręce wroga. Od tego czasu wysoką wydmę (19,1 m n.p.m.) w pobliżu osady Hel, która była świadkiem tych wydarzeń, nazwano Górą Szwedów.
Dziś trudno znaleźć ślady po dawnych szańcach, ponieważ zbudowano tu latarnię morską oraz stanowisko obserwacyjne. Jednak pod piaskiem plaży nadal leży wrak okręt „Christine”, wypłukiwany czasami przez silny sztorm.
