Znajduje się on na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, ok. 750 m od rzeki Nogat. Jest to stary drzewostan dębowy z domieszką sosny i równie starym drugim piętrem grabowym.

Na obrzeżu rezerwatu rosną liczne grube dęby, o obwodzie predestynującym je do uznania za pomniki przyrody. Najokazalsze dęby są szacowane na 300- 400 lat. Rezerwat stanowi malowniczą dolinę erozyjną charakterystyczną dla krajobrazu Wysoczyny Pojezierza Iławskiego i Doliny dolnej Wisły, a występujące tu zbocza cechują się zmiennym nachyleniem.

Powierzchnia rezerwatu wynosi 23,12 ha. Przy wylocie jaru na stoku północnym zachowała się roślinność o charakterze stepowym: szczeć pospolita, centuria pospolita, goryczka gorzkawa i inne. Wędrówka tym zalesionym jarem, który ma kształt odwróconej litery „S” jest dość trudna. Rezerwat jest udostępniony wyłącznie dla celów naukowych i edukacyjnych do specjalistycznych zajęć edukacyjno-naukowych z zakresu szkolnictwa wyższego po uzyskaniu zgody RDOŚ w Gdańsku.