Duże znaczenie zdobytej w 1939 roku Gdyni, jako nowej bazy niemieckiej marynarki wojennej na Bałtyku, spowodowało, że nad Zatoką Gdańską niezwłocznie ustawiono silną artylerię.
Rok później w 1940 roku, w czasie przygotowań do wojny z ZSRR, wdrożono plan wzmocnienia obrony, obejmujący także artylerię najcięższą. Na Półwyspie Helskim, obok baterii nadbrzeżnych z armatami kalibru 406 mm i 152,4 mm, ulokowano 818. Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej. Jego baterie przeciwlotnicze rozmieszczono w Jastarni, w Borze, na Górze Szwedów i w Helu.
Bateria ulokowana na wschodnim krańcu Jastarni nosiła nazwę 2./818 Marine-Flak-Batterie „Heisternest”. Była to niemiecka ciężka bateria przeciwlotnicza-zaporowa zbudowana ok. 1940 r. Uzbrojona została w cztery działa kal. 105 mm S.K.C/32 ustawione na betonowych fundamentach.
Stanowiska ogniowe rozmieszczono na wysokich wydmach w taki sposób, aby możliwa była walka z samolotami i mniejszymi okrętami przeciwnika. Dalej od morza, na wysokiej wydmie za torami, zbudowano dwukondygnacyjny schron stanowiska kierowania ogniem, wyposażony w dalmierz umieszczony w lekko opancerzonej wieży.
Ponadto bateria otrzymała reflektory i radar, które także umieszczono na betonowych podstawach. Na skrzydłach baterii znajdowały się dwie drewniane wieże, na których zamontowano małokalibrowe armaty p-lot., przeznaczone do obrony bliskiej.
Dziś najbardziej widocznym obiektem jest żelbetowe stanowisko kierowano ogniem, położone na szczycie wydmy, przy przejściu na plażę nr 54. Na zachód od niego znajdują się fundamenty drewnianej wieży dla lekkiej armaty. Zasypane piaskiem fundamenty dla armat 105 mm, znajdują się na nadmorskich wydmach obecnie porośniętych lasem.
