W okresie międzywojennym, około 1 km na zachód od portu rybackiego w Helu, zbudowano bazę floty wojennej.
Wybrano miejsce przylegające do głębokiej wody i pozwalające na ruch okrętów o zanurzeniu przekraczającym 10 m. W latach 1931-1934 zbudowano basen o szerokości 320 m i długości 440 m, z wyposażonym w torowiska nabrzeżem obsługowym. W lasach wokół portu, szerokim wachlarzem, rozmieszczono artylerię przeciwlotniczą i nadbrzeżną, magazyny amunicji artyleryjskiej, torped, min morskich, zbiorniki paliwa oraz elektrownię.
Tak przygotowana baza morska służyła polskiej flocie do lata 1939 roku. Wówczas odesłano do Anglii niszczyciele OORP „Burza”, „Błyskawica” i „Grom”. 3 września samoloty niemieckie zatopiły w porcie OORP „Wicher i „Gryf”. Z portu skorzystał jedynie okręt podwodny ORP „Ryś”, wchodząc na krótko dla dokonania napraw.
Po wojnie zbudowano nowy basen długości 700 m i port był użytkowany do roku 2006 przez 9. Flotyllę Obrony Wybrzeża.
Następnie został opuszczony i bazę morską zdegradowano do roli zapasowego punktu bazowania floty, a garnizon rozwiązano (2010). Stojący na nabrzeżu przedwojenny kuter ORP „Bałtyk” przekazano do Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni. Obecnie w basenie wschodnim stacjonują jednostki Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa (SAR) a tereny obok są wystawione na sprzedaż (2014). Od 2013 roku wschodnia część portu jest dostępna dla spacerowiczów bez konieczności starania się o przepustki.
Ciekawostką portu są wraki okrętów wojennych. Widoczne są dwa kadłuby powojennych OORP „Wicher” II i „Grom” II, które leżą na plaży przy zachodnim falochronie. Wysadzony wrak przedwojennego ORP „Wicher” leży w wodzie przy starej części falochronu południowego. Jest uznany za chroniony obiekt zabytkowy i dostępny dla nurkowania rekreacyjnego.
