Parafię erygowano w 1340 roku, jej potrzebom służył początkowo drewniany kościół. Najstarsza, środkowa część świątyni istnieje od 1751 roku jako fundacja mirachowskiego sędziego ziemskiego Jakuba Łebińskiego. Na początku XX wieku kościół rozbudowano w stylu neogotyckim. Jego mury fundamentowe wykonano z kamienia polnego ciosanego w formie muru cyklopowego i spojone zaprawą wapienną. Ściany kościoła wykonano z cegły ceramicznej formowanej ręcznie i maszynowo.
Jednonawową świątynię zdobi wieloboczna absyda mieszcząca prezbiterium. W starej części kościoła znajduje się płyta nagrobna z zatartym herbem, pod którą istniało niegdyś zejście do krypty grobowej.
Na wyposażenie wewnętrzne świątyni składa się m.in. granitowa kropielnica z 1842 roku, przy wejściu do zakrystii dzwon z 1884 roku oraz usytuowany nad wejściem chór z prospektem organowym mieszczącym 20-głosowy instrument.
