Dom podcieniowy wzniesiony z 1802 r. ustawiony został na ceglanej podmurówce, a całość budynku jest wykonana z drewna. Podcień wsparta na 4 przednich i 6 bocznych kolumnach jońskich stanowi ścianę frontową obiektu.
Na początki XVIII w. Orłowo zamieszkiwało 12 mennonitów, zaś już na początku XIX w. było ich 84. Przez upływ czasu i działalność człowieka krajobraz kulturowy wsi prawie całkowicie zanikł. Zatarty został układ przestrzenny, a z zabytkowych obiektów zachowały się tylko nieliczne. Gotycki kościół Św. Jakuba, kilka drewnianych domów z XIX w. oraz dwie zagrody holenderskie to wszystko co przetrwało do czasów współczesnych.
Dom podcieniowy zbudowany na planie dwutraktowym z wielką izbą, czarną kuchnią pośrodku oraz dwiema sieniami, które zostały rozdzielone. Pokój letni oraz pomieszczenie gospodarcze zostało usytuowane w północnej części budynku. Cechą charakterystyczną tego domu podcieniowego jest bogaty detal architektoniczny. Ozdobne kolumny podcienia, gzymsy, naszczytniki, stolarka drzwiowa oraz ścienne szafy we wnętrzach, wykonane są z ogromną precyzją i dokładnością.
