Pomorskie nieoczywiste – spacerem po Rezerwacie Beka

Położenie

Nadmorski, nisko położony teren, w niektórych miejscach nawet poniżej poziomu morza, to rzadkie i niezmierne cenne przyrodniczo siedlisko halofitów. Rośnie tu wiele gatunków tych słonolubnych roślin, wśród nich zagrożone wyginięciem i znajdujące się w czerwonej księdze roślin, jak ostrzew rudy czy babka nadmorska.

Rozległe łąki rezerwatu stwarzają znakomite warunki życia dla ptactwa błotnego i wodnego. Gniazduje tu wiele chronionych gatunków, także rzadko spotykanych, a wiosną i jesienią Beka stanowi miejsce zbiórek i odpoczynku dla ptaków przelotnych.

Oprócz wysepek wstecznej delty Świny nie ma w Polsce, a chyba i w Europie miejsca gromadzącego te specyficzne gatunki flory i fauny.

Wzdłuż rezerwatu prowadzi wyłożona płytami droga (niedostępna dla samochodów), przy której rozmieszczone są tablice edukacyjne. Na mostku u ujścia Rewy do Zatoki Puckiej często odpoczywają rowerzyści i piechurzy.

Spacer po rezerwacie

Na spacer ścieżką dydaktyczną Beki można się wybrać w okresie od 1 sierpnia  do końca lutego. W pozostałych miesiącach, ze względu na gniazdujące wtedy ptaki, wstęp do rezerwatu jest zabroniony. Można je jednak podglądać z wielu miejsc na granicy rezerwatu, zwłaszcza jeśli ma się pod ręką lornetkę.

Spacer można rozpocząć przy niewielkiej wieży widokowej, aby potem wzdłuż Kanału Mrzezino dotrzeć do wąskiej plaży, jednym z wielu mostków w rezerwacie przejść na drugi brzeg kanału i powędrować wyznaczonym szlakiem aż do miejsca, gdzie kiedyś znajdowała się osada rybacka Beka, od której nazwę otrzymał rezerwat. Ta część spaceru prowadzi po otwartym terenie, z obfitością niskopiennej nadmorskiej flory, warto patrzeć pod nogi i próbować rozpoznać rozmaite słonorośla czy psamofity (piaskoluby). Z kolejnych mostków rozpościera się panorama Zatoki Puckiej z Półwyspem Helskim w tle, dalej wysoczyzna Kępy Puckiej, i rozległe Moście Błota, za którymi piętrzą się morenowe wzniesienia Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. 365” fantastycznego widoku.

Od krzyża znaczącego miejsce dawnej osady, wąska ścieżka prowadzi do granicy rezerwatu wzdłuż kolejnego kanału, wśród wysokich szuwarów, roślinności wodnej i błotnej.

Po Bece wolno się poruszać wyłącznie pieszo. Warto zabrać ze sobą kalosze, nawet w upalne dni niektóre fragmenty trasy mogą znajdować się pod kilkucentymetrową warstwą wody. Lornetka i aparat fotograficzny przydadzą się o każdej porze roku.

Poczytaj też:

Zatoka Pucka wraz z rezerwatem Beka (Birdwatching)