Najstarszą częścią budowli jest prezbiterium. W XV wieku zostało wydłużone ku wschodowi przez wybudowanie trójbocznej apsydy (w architekturze kościelnej pomieszczenie na planie półkola, trapezu, wieloboku itp., zamykające prezbiterium, nawę główną lub nawy boczne, wyodrębnione z bryły budynku lub też w nią wtopione). Najstarszą częścią budowli jest prezbiterium.

Kościół znajduje się na Pomorskiej Drodze św. Jakuba

Od zachodniej strony dostrzec można kwadratową wieżę o podstawie 7,5×7,5m. Jej nierówne kondygnacje przedzielone są niewielkimi uskokami. W dolnym poziomie – wzniesionym z kamienia – mieści się ostrołukowa arkada z głównym wejściem do kościoła. Natomiast najwyższa kondygnacja, która pełni funkcję dzwonnicy, ma drewnianą strukturę, a od zewnątrz jest oszalowana deskami. Kształt ten otrzymała w wyniku nadbudowy górnej części ceglanej wieży po pożarze w 1653 roku. Na poziomie tym dokonano odkrycia niepełnego mechanizmu, drewnianego zegara.

Istotne są także dzwony, które znajdują się w wieży. Najstarszy pochodzi z roku 1654, epoki baroku. W wyniku źle dobranego serca uległa pęknięciu dolna krawędź i wieniec dzwonu. Z tego powodu dzwon milczy od ponad ćwierć wieku. Używany jest jednak inny, mniejszy i młodszy, bo z roku 1876.

Godnym obejrzenia jest niewątpliwie ołtarz główny, zbudowany z drewna w roku 1766. W samym jego środku znajduje się obraz przedstawiający Matkę Bożą Śnieżną z Dzieciątkiem. Z prawej strony nawy głównej ustawiono drewniany boczny ołtarz św. Krzyża, z roku 1753. Jego fundatorką była ówczesna sołtyska Ciechocina, Elżbieta Sztoltmannowa. W świątyni znajduje się także drewniany ołtarz św. Jakuba Apostoła oraz ambona, której utworzenie datuje się na rok 1766.

Na uwagę zasługują także naczynia liturgiczne, pośród których wyróżnia się XVII-wieczny kielich mszalny, a także monstrancja o kształcie wieżyczkowym. Osoby zwiedzające mogą dostrzec także zabytki rzemiosła kowalskiego, między innymi okucie drzwi do zakrystii z monstrualnym zamkiem zapadkowym.